Giennadij Ziuganow, lider Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej, został przewieziony na oddział intensywnej terapii miejskiego szpitala w Kisłowodzku.
Kilka dni wcześniej do szpitala trafił z kolei Władimir Żyrinowski, szef rosyjskiej populistycznej Liberalno-Demokratycznej Partii Rosji.
Żyrinowski, to bardzo ciekawa postać i ma związki z Polską. Mariusz Świder w książce „Jak budowaliśmy Rosję” opisuje życie Władimira Wolfowicza Ejdelszteina. Jego ojciec był obywatelem polskim, pochodził z Kostopola koło Równego. W czasie wojny wraz z bratem Aronem został deportowany do Kazachstanu. Tam poznał Aleksandrę Makarową – matkę Władimira. Nazwisko Żyrinowski otrzymał po ojczymie (1964 rok) Władimir i Aron Ejdelszteinowie wrócili do Polski w 1946 roku. Partnerki ze sobą nie zabrał. Aron podobno przed wojną znał się z premierem Izraela i laureatem Nagrody Nobla Menachem Begin (Biegunem). Jest on od lat 90-tych jedną z najbardziej barwnych postaci rosyjskiej sceny politycznej. W ubiegłorocznych wyborach parlamentarnych jego formacja otrzymała 7,55%, on sam w ostatnich wyborach prezydenckich 5,65%.
Żyrinowski jest doktorem filozofii Moskiewskiego Uniwersytetu Narodowego. Obronił pracę doktorską pt. „Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość narodu rosyjskiego: Kwestia rosyjska: analiza socjalno-filozoficzna”. Włada językiem angielskim, francuskim, niemieckim i tureckim. Żyrinowski założył i od początku kieruje Liberalno-Demokratyczną Partią Rosji, czwartą co do liczby mandatów w Dumie. Partia określa swoją platformę jako centryzm i proreformatorską partię demokratyczną. Pomimo swojej nazwy na zachodzie jest postrzegana jako partia populistyczna, łącząca nacjonalizm z elementami socjalistycznymi.
Giennadij Andriejewicz Ziuganow od 1967 działał na różnych szczeblach organizacyjnych Komsomołu w obwodzie orłowskim, a w latach 1972–1974 był przewodniczącym obwodowej organizacji Komsomołu. W latach 1974–1983 działał w różnych komórkach obwodowej organizacji KPZR, między innymi w wydziale propagandy i agitacji. W latach 1978–1980 studiował na Akademii Nauk Społecznych przy KC KPZR na kierunku socjologia i na zakończenie doktoryzował się. W 1980 wrócił do Orła i został regionalnym szefem partii komunistycznej ds. ideologii. Funkcję tę sprawował do 1983 został instruktorem partyjnym w dziale agitacji i propagandy KC KPZR, a w latach 1989–1990 zastępcą szefa propagandy KC KPZR. Był przeciwnikiem reform Michaiła Gorbaczowa i pierwszego prezydenta Rosji Borysa Jelcyna. Po założeniu Komunistycznej Partii Rosji w 1990 (jako części składowej KPZR pod koniec jej istnienia) stał się jej czołowym ideologiem. W ostatnich wyborach parlamentarnych KPFR otrzymała 18,93%.
Ziuganow dążył do połączenia ideologii komunistycznej z rosyjskim nacjonalizmem. To się w dużej mierze udało. Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej stała się partią o profilu, który śmiało można nazwać narodowo-lewicowym, antyimperialistycznym i prosłowiańskim.
Łukasz M. Jastrzębski
