Trwająca od kilku tygodni mobilizacja wojsk Federacji Rosyjskiej na granicy z Republiką Ukrainy oraz związane z nią ryzyko konfliktu zbrojnego są priorytetowym tematem dyplomacji państw regionu oraz większości członków Paktu Północnoatlantyckiego.
W ciągu ostatnich kilku dni dyplomaci światowych potęg militarnych na czele ze Stanami Zjednoczonymi zapowiadają dalsze wsparcie Republiki Ukrainy w konflikcie z Federacją Rosyjską. Na ich tle ostatnie wypowiedzi najwyższych czynników politycznych Rzeczpospolitej Polski są zbyt pochopne i zobowiązujące. Na szczególną krytykę zasługuje dzisiejsza decyzja polskiego rządu, który przyjął wniosek ministra obrony narodowej o przekazanie Ukrainie najnowocześniejszego polskiego sprzętu, który do tej pory ze względu na swoje strategiczne znaczenie objęty był zakazem eksportu.
W relacjach z Republiką Ukrainy strona polska od dawna wykazuje się niewystarczającą asertywnością, czego efektem jest wroga wobec Narodu polskiego polityka historyczna oraz powszechna obecność banderowskich zbrodniarzy w ukraińskiej przestrzeni publicznej. Ponadto władze naszych wschodnich sąsiadów wielokrotnie nie wyrażały zgody na prace poszukiwawcze i ekshumacyjne polskich specjalistów na terenie Ukrainy.
Chłodne gesty względem strony polskiej nie ustały wraz z początkiem trwającego kryzysu. W listopadzie 2021 roku Koleje Ukraińskie nałożyły zakaz przyjmowania do przewozów wszystkich przesyłek nadawanych z kilkunastu krajów do Polski. W kolejnych tygodniach władze Ukrainy groziły całkowitym wstrzymaniem eksportu do Polski w wagonach należących do Kolei Ukraińskich. Kilka dni temu na zorganizowaną przez prezydenta Wołodymyra Zełenskiego konferencję prasową dla zagranicznych dziennikarzy, mimo wcześniejszych zapewnień Prezydenta Andrzeja Dudy ponownie nie dopuszczono nikogo z Polski.
W świetle powyższych wydarzeń strona polska powinna zachować daleko posuniętą powściągliwością w składaniu Republice Ukrainy jakichkolwiek deklaracji. Udzielenie pomocy powinno być ściśle związane z realizacją polskiego interesu narodowego i uzależnione od spełnienia przez Ukrainę określonych warunków.
Ubiegająca się o pomoc strona ukraińska musi czuć presję państwa polskiego w sprawie zniesienia niekorzystnych dla Polski przepisów gospodarczych, zmiany niekorzystnych dla polskiej mniejszości przepisów oświatowych oraz osiągnięcia porozumienia w sprawie ekshumacji ofiar Rzezi Wołyńskiej.
Konflikt na granicy rosyjsko-ukraińskiej jest dla polskiej dyplomacji sprawdzianem czy potrafi ona oddzielić interes własnego państwa od ideologicznej formuły rozszerzania zasięgu demokracji liberalnej. Strona ukraińska doskonale zdaje sobie sprawę, że do tej pory polskie elity wspierały ją bezwarunkową. Dalsze brnięcie w tym kierunku będzie kompletną kompromitacją Rzeczpospolitej Polskiej oraz dowodem na całkowite zatracenie umiejętności myślenia w kategoriach racji stanu oraz interesu narodowego.
Zarząd Główny Młodzieży Wszechpolskiej
