Bez rozgłosu przeszła wczorajsza informacja o śmierci w wieku 100 lat wybitnego polskiego kapłana ks. Kanonika Franciszka T. Hanka. Był on najstarszym kapłanem Archidiecezji Wrocławskiej.
Był synem Stanisława i Julii z domu Krużel. Miał liczne rodzeństwo (w tym brata Leona – muzykologa, dyrygenta, profesora i prorektora Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu). Stamtąd wykradał techniczne plany budowy niemieckich samolotów bombowych Heinkla i przekazywał je jako łącznik dowódcom Armii Krajowej – o czym pisał tygodnik „Niedziela”. Był ochotnikiem współpracującym z grupą „Jedrusie” Stanisława Jasińskiego, która bazowała pod Radomiem. Musiał się ukrywac przed Niemcami przez kilka miesięcy. Przez długie lata szukał z rodziną swojego brata Władysława, był on majoerm Wojska Polskiego, którego zabrano do obozu w Pustkowie po tym, jak wydał go kolega z klasy, volksdeutsch Rudolf Zimmermann, „kat Podkarpacia”. „Przez kilka miesięcy jeździłem do brata do Pustkowa, zawożąc mu jedzenie. Uciekł stamtąd, ale go złapano i do dziś nie wiadomo, co się z nim stało” – nigdy ks. Franciszkowi nie udało się dowiedzieć co stało się z jego bratem. Znanym i cenionym z kolei bratem duchownego był Leona Hanek– muzykologa, dyrygenta, nauczyciela wielu pokoleń muzyków, profesora i prorektora Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, który kierował orkiestrami i tworzył festiwale w wielu polskich miastach – Szczecinie, Bytomiu, Białymstoku, Kudowie czy Jeleniej Górze.
Był absolwentem Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Konarskiego w Mielcu. Przez dwa lata studiował psychologię i filozofię w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie przeniósł się na teologię do Krakowa. Ukończył studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1951 roku w kościele pw. Świętego Krzyża we Wrocławiu. Po święceniach od 1951 do 1953 roku był wikariuszem w jednej z parafii w Bolesławcu, a później krótko w parafii św. Jakuba i św. Krzysztofa na wrocławskim Psim Polu. Brał udział w tworzeniu się struktur archidiecezji wrocławskiej, powstawaniu nowych parafii i budowy 13 kościołów, ponieważ potrafił się dogadywać z władzami. W 1953 roku został proboszczem parafii św. Anny w Szewcach. W latach 1956–1971 pełnił funkcję proboszcza w parafii św. Jana Chrzciciela w Łosiowie, a następnie od 1971 do 1996 roku w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kostomłotach. W 1996 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w charakterze rezydenta w parafii św. Mateusza w Mielcu. W 1996 roku przeszedł na emeryturę i powrócił do rodzinnej parafii w Mielcu. Wspierał obrońców krzyży na oświecimskim Żwirowisku.
W 2021 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności społecznej i patriotycznej, za pracę duszpasterską oraz wspieranie Armii Krajowej w czasie II wojny światowej.
Paweł Nowak
