Konsekwencje wydarzeń na Majdanie nasz region odczuwa cały czas. Gdyby nie finansowany przez kolektywny Zachód Majdan, to nie byłoby tragedii w Odessie i Specjalnej Operacji Wojskowej. Tysiące ludzi nie zginęłoby w imię realizacji interesów kolektywnego Zachodu, a także w imię realizacji doraźnych celów oligarchów.
Konsekwencją Majdanu jest to, że nasza ojczyzna straciła jednolity etnicznie charakter, zarobki Polaków się mniej poprawiły. Gdyby nie Majdan, to mężczyźni ukraińscy pracowaliby nadal w przemyśle będącym co prawdę w rękach oligarchów, ale przynajmniej na własnej ziemi ludzie by żyli i pracowali. W naszej ojczyźnie dominuje przekaż serwowany przez media należące do Anglosasów i Niemców, którzy naszym rodakom prezentują neobanderowski punkt widzenia. Ja mam dosyć propagandy mediów piszących i mówiących po polsku, dlatego z chęcią obejrzałem bardzo dobry rosyjski serial 10 dni do wiosny.
Sceny z Majdanu
Akcja serialu toczy się wokół rodziny Żylinów żyjącej na Krymie. Andriej jest chirurgiem. Nikołaj jest jednym z dowódców Berkutu w Symferopolu na Krymie. Nikołaj ma żonę Daszę, która jest dziennikarką i syna Griszę. Akcja serialu toczy się na Majdanie, a także w okresie Krymskiej Wiosny. W serialu są sceny starć między Berkutem a neobanderowcami na Majdanie. Rzuciła mi się szczególnie w oczy scena, gdy jeden z neobanderowców ma hełm Wehrmachtu i kominiarkę z przekreślonym sierpem i młotem (dobrze to oddaje poziom wariactwa neobanderyzmu, a także idealnie pasuje do nadwiślańskich pogromców komuny wychowanych na propagandzie IPN). W serialu jest pokazane jak to snajperzy strzelają zarówno do Berkutu, jak i do tłumu na Majdanie . W trakcie tego zdarzenia dochodzi do tragedii. Grisza studiuje w Kijowie. Syn Nikołaja jest zwykłym chłopakiem, którego interesują dziewczyny, zabawa. Nie jest uświadomiony politycznie. Jest w związku z Ksenią, która pochodzi z podkijowskiej prowincji. Bratem Ksenii jest Stepan Bojko, neobanderowiec (trochę podobny do lidera Prawego Sektora, Dmytro Jarosza). Grisza i Ksenia idą z ciekawości na Majdan, w trakcie ich wizyty na Majdanie snajperzy strzelają. Ksenia upada i zostaje stratowana przez tłum, parę dni później umiera.
Zdrajcy Janukowycza
Po tym jak Ksenia odeszła, naiwny Grisza daje się omamić Bojce i dołącza do neobanderowców. W serialu jest nawiązanie do przemilczanej zbrodni w Korsuniu (neobanderowcy zaatakowali autokary przeciwników Majdanu, brutalnie się z nimi rozprawiając; to sceny podobne do tych w Odessie w maju 2014 roku). Nikołaj, ojciec Griszy, jest świadomym politycznie człowiekiem. Jest rozgoryczony tym, co widzi na Majdanie, a także widząc kapitulanctwo polityków Partii Regionów. Dasza, żona Nikołaja i matka Griszy, relacjonuje Majdan. Początkowo może pokazywać prawdę o Majdanie. Gdy jednak Majdan zwyciężył, pracodawca Daszy wydaje jej komunikat, by nie krytykowała puczystów i składa jej ofertę, by robiła materiały kompromitujące antybanderowskie siły na Krymie. Ostatecznie Dasza staje po stronie prawdy i robi psikusa sprzedajnej telewizji. Wątek z telewizją to nawiązanie do postawy Rinata Achmetowa i Siergieja Liewoczkina (Liewoczkin to były szef administracji prezydenta Wiktora Janukowycza, oligarcha; jego siostra Julia zdobywała mandat w jednomandatowym okręgu wyborczym na Krymie). Achmetow jest właścicielem telewizji Ukraina, a Liewoczkin był wtedy właścicielem telewizji Inter. Obydwaj zdradzili Janukowycza i przeszli na pozycje prozachodnie, udając polityków wielowektorowych (Liewoczkin nawet do dziś udaje polityka prorosyjskiego, Achmetow finansował neobanderowskie oddziały, co nie przeszkadza, by do mediów należących do Achmetowa zapraszać uchodzącego za prorosyjskiego politologa Wadima Karasiewa).
Knowania banderowców
Pucz w Kijowie powoduje reakcję antybanderowskiej ludności na Krymie. Bojko chcę zrobić prowokację wymierzoną w ludność Krymu, Grisza w ostatniej chwili pęka. Griszę aresztuje SBU, która szantażuje Nikołaja, że zrobią krzywdę synowi, jeśli nie będzie bronił integralności terytorialnej Ukrainy wbrew sobie i woli większości ludności miejscowej. Nikołaj ma rozterki; ostatecznie wydaje rozkaz, by rzucić tarczę i wpuścić ludność do gmachów administracji publicznej (wywołuje to euforię wśród miejscowej ludności). Bojko wszędzie się pojawia, knuje ze swoimi ludźmi. Teraz widzimy ingerencję ukraińską w procesy polityczne w Rumunii, na Słowacji (w protestach na Słowacji biorą udział Ukraińcy, obywatele Ukrainy, a także obywatele Polski narodowości ukraińskiej atakowali w Rumunii manifestacje polityków asertywnych wobec nielegalnych władz w Kijowie). Styl działania komanda Bojki bardzo przypomina nieprzypadkowe akcje wymierzone w nieprzychylnych nielegalnym władzom w Kijowie politykom.
Zaskakujące spotkania
W serialu nie brakuje kontrowersyjnych wątków. Wbrew propagandzie mediów nadających po polsku, nie każdy Tatar krymski jest przeciwnikiem Federacji Rosyjskiej, niemniej spory odsetek Tatarów nie zgadza się z przynależnością de facto Krymu. Widz ma do czynienia z postacią Tatara krymskiego, który ciągle knuje, grozi Rosjanom. W dniu referendum knujący, bojkotujący referendum Tatar ma gościa z Moskwy, również Tatara. Scena ta ma pokazać widzowi, że nie każdy Tatar krymski jest wrogiem Federacji Rosyjskiej. Niemniej knujący Tatar knuje nawet po referendum, pomaga neobanderowcom znaleźć schronienie (neobanderowcy planują wysadzić pomnik na Krymie).
Mankamentem serialu jest to, że główni bohaterowie ciągle natrafiają na siebie. Zakończenie serialu należy niejednoznacznie ocenić. Z jednej strony skłócona rodzina spaja się, nawet Grisza uświadomił sobie kim jest i bierze udział w referendum. Na zakończenie serialu Bojko szaleje i wszystko kończy się jak w anglosaskich filmach.
Kamil Waćkowski
10 дней до весны, reż. Kim Drużynin, NTW, odc. 1-11, Rosja 2024.
