101 lat temu wyszedł pierwszy numer tygodnika dla ludu katolickiego na Śląsku „Gość Niedzielny”. Tekst wstępny jest autorstwa administratora apostolskiego Augusta Hlonda. Organizatorem pisma był ks. Teodor Kubina, który początkowo pisał większość tekstów. Pismo miało charakter katolicki i pronarodowy.
Co się zmieniło? Praktycznie wszystko. Wiem, bo czytam „Gościa” od wielu dziesięcioleci. Czasopismo stało się ogólnopolskie i dosyć wpływowe po stronie prawicy euroatlantyckiej. Według danych ZKDP zajmuje pod względem nakładu pierwsze miejsce w Polsce, przed „Polityką”, „Newsweekiem” i „Wprost”. Nakład to ponad 200 000 egzemplarzy! Przewaga „Gościa Niedzielnego” nad pozostałymi pismami jest taka, że jest dodatkowo dostępny w kościołach. Naczelnym jest ksiądz w przeszłości zawiązany z TVP Adam Pawlaszczyk. Pisują tutaj ludzie szeroko pojętej prawicy atlantyckiej Marek Jurek, Barbara Fedyszak-Radziejowska, Wojciech Wencel, Wojciech Roszkowski, Maria Przełomiec czy prof. Andrzej Nowak.
Przejrzałem ostatni numer z 25 lutego 2024 roku. Na 5 stronie odnajduje tekst Andrzeja Grajewskiego „Syndrom nagłej śmierci” poświęcony rosyjskiemu nacjonalistycznemu opozycjoniście Aleksiejowi Nawalnemu. Na stronie 9 odnajduje tekst Marcina Jakimowicza „Rosjanie zamordowali księdza”, który informuje o losie duchownego Prawosławnego Kościoła Ukrainy Stepana Podolczaka. Na portalu Opoka.pl znajdujemy wzmiankę mówiącą o tym, że „Zawsze był proukraiński, odprawiał wszystkie nabożeństwa w języku ukraińskim i modlił się za Ukrainę, nawet pod okupacją.” Strony 27-29 to wywiad z abp. Światosławem Szewczukiem pt: „Jestem optymistą – ta wojna się skończy”. Typowa propagandówka dostosowana do religijnego odbiorcy. Od strony 48 do 50 znajdujemy antyrosyjską analizę Andrzeja Grajewskiego „Zaczęło się na Majdanie”. W tekście czytamy między innymi „Jeśli traktować Majdan jako państwo w państwie, to było to państwo pobożne, ekumeniczne, szukające pokrzepienia w wymiarze duchowym, gdy kalkulacje polityczne zawodziły. Główna modlitwa była prowadzona każdego dnia o 18 z głównej sceny Majdanu”. Z tekstu dowiadujemy się, że jednym z symboli Majdanu był różaniec. Strony 51-52 poświęcone są wywiadowi prezydenta Putina z Tuckerem Carlsonem: „Dwie godziny kłamstw. Tym razem Maciej Legutko udowadnia, że amerykański dziennikarz dał okazję do pełnego kłamstw wykładu o Ukrainie, USA, NATO, a także Polsce. Wywiad jest nazywany „trucizną dla zachodniego widza”. Strony 53-55 należą do zmarłego rosyjskiego nacjonalisty Aleksieja Nawalnego. Autorka „Studia Wschód” Maria Przełomiec pisze o „osobistym wrogu cara” i boleje nad „topniejącym sprzeciwem Zachodu”. Na stronie 68 znów powraca Nawalny, tym razem Piotr Legutko omawia film poświęcony zmarłemu opozycjoniście.
Tak więc w katolickim piśmie aż 7 materiałów dotyczących konfliktu, który toczy się na terenie Ukrainy. Wszystkie teksty łączy bezrefleksyjność i poparcie dla zachodniej narracji, a więc również prowojenność.
Ryszard Zarębski (Bielsko-Biała)
