14 grudnia 2024 roku zmarł w Warszawie historyk Rafał Maria Żebrowski. Historyk, autor wielu książek i artykułów historyczno-publicystycznych. Urodził się w 1954 roku w Gdyni. Był absolwentem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL-u) Żebrowski to wielbiciel Lwowa i wszystkiego co związane jest z Kresami. Przez wiele lat drukował w „Roczniku Lwowskim”. Był związany przez kilka lat z antykomunistyczną „Gazetą Obywatelską”. Pracował jako adiunkt w Pracowni Varsavianistycznej Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma w Warszawie, specjalizował się w historii Żydów XIX wieku i historii okresu międzywojennego. Był autorem m.in.: „Polin. Kultura Żydów polskich w XX w. (Zarys)”, oprac. wspólne z Zofią Borzymińską (1993); „Mojżesz Schorr i jego listy do Ludwika Gumplowicza” (1994); „Dzieje Żydów w Polsce. Kalendarium” (1993); „Dzieje Żydów w Polsce. 1918–1939. Wybór tekstów źródłowych” (1993); „Polski słownik judaistyczny. Dzieje. Kultura. Religia. Ludzie”, oprac. wspólne z Zofią Borzymińską (2003); „Żydowska Gmina Wyznaniowa w Warszawie. 1918–1939. W kręgu polityki” (2012). Aktywny uczestnik spotkań pisarzy i naukowaców polskich i ukraińskich w ramach projektu „Dialog Dwóch Kultur”, które odbywały się w Muzeum Juliusza Słowackiego w Krzemieńcu.
Jego mamą była siostra Zbigniewa Herberta (1924-1998) poety, Halina Herbert-Żebrowska (1923−2017). Żebrowski zajmował się także biografią i analizą twórczości swego wuja, był członkiem Rady Patronackiej Klubu Herbertowskich Szkół. autorem prozy biograficznej o wuju, m.in. „Zbigniew Herbert. Kamień, na którym mnie urodzono” (2011). Jego żoną była Zofia Borzymińska, która również była wieloletnim pracownikiem Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma. Jest ona stypendystką Żydowskiego Instytutu Naukowego (YIVO) w Nowym Jorku i laureatką nagrody Instytutu Jad Waszem za osiągnięcia i całokształt pracy.
Dr Rafał Maria Żebrowski w 2018 roku został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
S. Owiecki
